1. H τροπολογία για την τιμολόγηση των φαρμάκων έγινε νόμος του κράτους.Οι Έλληνες φαρμακοβιομήχανοι, μέσω της Πανελληνίας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ), είχαν υποστηρίξει ότι η τροπολογία θα οδηγήσει σε καταστροφή ελληνικές επιχειρήσεις του χώρου του φαρμάκου. Με ποια στοιχεία τεκμηριώνεται αυτή η θέση σας;
Δυστυχώς για μία ακόμη φορά, η δημόσια συζήτηση για τη φαρμακευτική περίθαλψη και τη δαπάνη φαρμάκων, εστιάστηκε αποκλειστικά και μόνο στις τιμές τους και ειδικότερα στις τιμές των γενοσήμων φαρμάκων, τα οποία κατά βάση παράγονται απο την Ελληνική Φαρμακοβιομηχανία. Κάνοντας τα ήδη φθηνά γενόσημα ακόμα πιο φθηνά, χωρίς να προωθούνται πολιτικές για την αύξηση της κατανάλωσής τους, δεν θα έχει κανένα όφελος για τα ασφαλιστικά ταμία και το κοινωνικό σύνολο. Σίγουρα όμως θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στις περισσότερες εγχώριες φαρμακευτικές επιχειρήσεις, ενώ πολλές δε θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν καθόλου, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ολιγοπωλίων.
Είναι σαφές ότι η τροπολογία που ψηφίστηκε θα οδηγήσει σε μειώσεις τιμών των γενοσήμων φαρμάκων, δυσανάλογα υψηλότερες απο τις αντίστοιχες μειώσεις που θα υποστούν τα πρωτότυπα φάρμακα, που και ακριβότερα είναι και έχουν υπερβολικά μεγάλη κατανάλωση στη χώρα μας. Η πραγματική τιμή των γενοσήμων δε, αν προσμετρήσουμε και τις υποχρεωτικές επιστροφές που υφίστανται οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις θα φτάσει στο 28-26% της αρχικής τιμής των αντίστοιχων πρωτοτύπων και όχι στο ονομαστικό 32,5% που προβλέπεται στο νομοσχέδιο. Αν υπολογίσουμε μάλιστα και τη δυναμική τιμολόγηση με βάση τον όγκο πωλήσεων και το claw back, η πραγματική μείωση θα είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Το αποτέλεσμα βέβαια θα απέχει από το επιδιωκόμενο, καθώς θα έχουμε αποσύρσεις φαρμάκων και ελλείψεις και κάλυψη της ζήτησης από ακριβότερα πρωτότυπα φάρμακα ή αμφιβόλου ποιότητας γενόσημα τρίτων χωρών. Αντίστοιχο άλλωστε αποτέλεσμα είχε και η προηγούμενη «μεγάλη τομή» της μνημονιακής πολιτικής, που επέβαλε την υποχρεωτική συνταγογράφηση με δραστική ουσία, δήθεν για να σταματήσει τις επιρροές της φαρμακοβιομηχανίας στους γιατρούς και να περιορίσει την υπερσυνταγογράφηση. Το αποτέλεσμα: καμία μείωση του συνταγογραφούμενου όγκου, γενικευμένη αμφισβήτηση των γενοσήμων φαρμάκων, υπερβολική μετατόπιση της συνταγογράφησης προς τα προστατευόμενα ακριβά πρωτότυπα φάρμακα, παρά προς τα γενόσημα.
Θεωρώντας δεδομένη την ανάγκη εξασφάλισης των θέσεων εργασίας στην Ελλάδα και τη διατήρηση της άριστης ποιότητας παραγώγης των Ελληνικών Φαρμάκων, αναρωτιέμαι αν κάποιος μπορεί να επενδύσει στην κυκλοφορία κάποιου νέου γενόσημου με αυτές τις ρυθμίσεις και σε πλαίσιο γενικότερης ¨κατευθυνόμενης απαξίωσης¨ των γενόσημων φαρμάκων στη χώρα μας.
2. Εάν η δημόσια εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη για το 2014 ανέλθει στα 2,25 – 2,3 δισ. ευρώ, νομίζετε ότι η ελληνική φαρμακοβιομηχανία θα μπορούσε να αντέξει τις όποιες μειώσεις τιμών σε φάρμακα συμφερόντων της;
Το ύψος των στόχων της φαρμακευτικής δαπάνης έχει κατά κύριο λόγο κοινωνική και δευτερευόντως επιχειρηματική διάσταση. Πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν οι ασφαλισμένοι που χρειάζονται υγειονομική περίθαλψη και τις κατάλληλες φαρμακοθεραπείες.
Οι κατά κεφαλή δαπάνες υγείας είναι χαμηλότερες απο τον Μ.Ο των χωρών του ΟΟΣΑ. Είναι χαμηλότερες και ως ποσοστό του ΑΕΠ. Η κατά κεφαλή δημόσια φαρμακευτική δαπάνη έχει μειωθεί κατά 60% σε σχέση με το 2009 και βρίσκεται 30% κάτω απο την αντίστοιχη των χωρών της ευροζώνης. Στις τρέχουσες συνθήκες, το ζητούμενο είναι η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, του ΕΣΥ και του ΕΟΠΥΥ. Αν καταρρεύσουν θα παρασύρουν και την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία.
Τα φάρμακα και ιδιαίτερα τα γενόσημα φάρμακα, αποτελούν την οικονομικότερη και αποδοτικότερη θεραπευτική επιλογή, είναι διαθέσιμα σε κάθε γωνιά της χώρας, οποιαδήποτε στιγμή της μέρας. Η σωστή χρήση τους εξοικονομεί πόρους για το σύστημα υγείας και εκεί πρέπει να εστιάσουμε, στην σωστή χρήση όλων των φαρμάκων.
Απαντώντας στην ερώτηση σας, θα επισημάνω ότι το 2013 η δαπάνη θα κλείσει στα 2,37 δις. Για να κάνετε τη σύγκριση αυτό ήταν το ύψος της δαπάνης (2,4 δις για την ακρίβεια) το 2004. Θεωρώ ότι κάτω απο αυτό το όριο υπάρχει πρόβλημα και για τους ανθρώπους και για την εγχώρια βιομηχανία, η οποία στο τέλος θα κληθεί να συμβάλει στην κάλυψη της όποιας υπέρβασης και θα οδηγηθεί σε οικονομικό αδιέξοδο.
3. Ο κόσμος λέει ότι η φαρμακοβιομηχανία θα πρέπει να “τιμωρηθεί” τώρα για το πάρτι των τιμών και των κερδών της περιόδου πριν την σοβούσα κρίση στην χώρα. Βρίσκετε κάποιο δίκιο στον ισχυρισμό;
Ας μιλήσουμε λίγο με στοιχεία και αριθμούς, όπως πρέπει για ένα τόσο πολύπλοκο και τεχνικό θέμα. Πρώτον, πρέπει να καταλάβουμε ότι η υπερβολική αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης έως το 2009 οφείλονταν κατά κύριο λόγο στο φαινόμενο της υποκατάστασης παλαιών φτηνών φαρμάκων με νεότερες θεραπείες και ακριβότερα φάρμακα, καθώς και στην έλλειψη οποιουδήποτε ελέγχου στον όγκο κατανάλωσης.
Ναι, η ελληνική φαρμακοβιομηχανία συμμετείχε στην ανεξέλεγκτη αύξηση της δαπάνης στο ποσοστό που της αναλογεί. Ποιο είναι αυτό; 10%! Ο τζίρος της ήταν μικρότερος από το 10% των 5,3 δις της δαπάνης του 2009. Αναλαμβάνουμε την όποια ευθύνη μας αναλογεί στο μέτρο της συμμετοχής μας, αλλά δεν ευθυνόμαστε για τους τζίρους και τις ευθύνες άλλων. Όμως πρέπει να πάρουμε και τα εύσημα για το τι κάναμε με το ποσοστό της αγοράς που κατείχαμε. Με λιγότερο από 10% της δαπάνης επενδύσαμε σε παραγωγικές υποδομές, σε ανθρώπινο δυναμικό υψηλής εξειδίκευσης, σε τεχνολογία αιχμής, σε έρευνα, σε εξαγωγική δραστηριότητα, επενδύσαμε στο μέλλον και στην ανάπτυξη. Δηλώσαμε κέρδη από τις δραστηριότητές μας και φορολογηθήκαμε ανάλογα. Τα στοιχεία για το υπόλοιπο 90% ας αναζητηθούν αλλού.
Όσο για την τιμωρία; Έχουμε υποστεί τεράστιες οικονομικές ζημιές μέσω του κουρέματος των ομολόγων, που μας έδωσε το κράτος για εξόφληση χρεών 2006-2009. Και πέρα απο κάθε λογική οι συγκεκριμένες ζημιές δεν αποσβένονται και φορολογούνται ως κέρδη.
Προσφέρουμε εδώ και χρόνια στην ανάπτυξη της χώρας, δεν απομυζούμε τη χώρα.
Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία απαρτιζόμενη απο οικογενειακές επιχειρήσεις, έχει δυναμισμό, προοπτική και φιλότιμο. Όσο αντέχουμε θα προσπαθούμε και θα αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον.